Historia pozostawiła nam muzyczną spuściznę, którą możemy się cieszyć, a występuje one w ogromnej różnorodności form, stylów i motywów. Niektóre style są dobrze znane, natomiast o innych rzadziej się wspomina. Mimo to, każdy styl muzyczny odcisnął piętno na rozwoju muzyki i poznanie jego pochodzenia w kontraście do rzeczy, które znamy dzisiaj, może być bardzo interesujące. W tym wpisue porozmawiamy o jednym z tych stylów: muzyce Ars Nova, abyś mógł dowiedzieć się więcej o tym średniowiecznym stylu, który pozostawił swoje dziedzictwo w muzyce.
Co to jest muzyka Ars Nova?
Słowa „Ars Nova” pochodzą z łaciny i oznacza „nową sztukę”. Ars Nova był stylem muzycznym, który rozkwitał głównie we Francji i Włoszech w okresie późnego średniowiecza w XIV wieku (mniej więcej od 1310 do 1377 roku). Ten typ muzyki rozwijał się głównie w środowiskach prestiżowych, takich jak uniwersytety, okazałe dwory i kościół. Chcesz posłuchać tego typu muzyki? Sprawdź na muzykaonline.pl artystów, utwory i wiele więcej.
Ponieważ Ars Nova była stylem akademickim, była w ciągłym badaniu i rozwoju, próbując rozszerzyć techniczne muzyczne podstawy teoretyczne, notację i zapis rytmiczny wśród innych czynników, które staną się kluczową częścią technik muzycznych formalnej muzyki klasycznej.
Cechy charakterystyczne muzyki Ars Nova
Na Ars Nova ma wpływ tradycja trubadurów, muzyków form poetyckich, którzy poświęcali się komponowaniu tych utworów, by wykonywać je samodzielnie na dworach władców.
Posiada dwie główne gałęzie w zależności od obszaru rozwoju: francuską Ars Nova i włoską Ars Nova. Najpopularniejszą formą muzyczną w stylu francuskiej Ars Nova był motet, polifoniczna kompozycja wokalna z tekstami biblijnymi przeznaczona do wykonywania w kościołach, czasem a capella (bez akompaniamentu instrumentalnego). Innymi formami Ars Nova były rondeaux, ballada i virelay. O włoskiej Ars Nova możemy powiedzieć, że wyróżnia się forma madrygału, która jest poetycką wokalną formą muzyczną, o tematyce amatorskiej lub pastoralnej.
